بررسی سطح هموسیستئین در بیماران مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی زودرس

مقدمه: ریسک فاکتورهای معمول مثل افزایش کلسترول، استعمال سیگار و فشارخون ، تمام موارد مرگ و میر و ابتلای ناشی از بیماری های ایسکمیک قلبی را توجیه نمی کند. ریسک فاکتورهای جدید مثل هموسیستئین اخیراً به عنوان ریسک فاکتور مستقل در ابتلا به بیماری های عروق کرونر مطرح شده اند. روش کار: مطالعه حاضر به صورت یک بررسی مورد- شاهد جهت بررسی سطح هموسیستئین پلاسما در بیماران ایسکمیک قلبی زودرس با سن کمتر از 50 سال که بیماری آنها با آنژیوگرافی اثبات شده است درمقایسه با افرادی که در آنژیوگرافی، عروق کرونر سالم داشتند صورت گرفت. سطح هموسیستئین پلاسما توسط روش hplc اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین سطح هموسیستئین پس از حذف ریسک فاکتورهای اصلی تفاوت قابل توجهی در دو گروه داشت (003/0 = p ) ولی جنس به عنوان یک ریسک فاکتور غیراصلی در سطح هموسیستئین مؤثر بوده و پس از یکسان سازی گروه ها بر اساس جنس، میانگین سطح هموسیستئین در گروه مطالعه نسبت به کنترل، تفاوت قابل توجه آماری نداشت . اگرچه میانگین هموسیستیئن در تمام گروه های مطالعه از گروه کنترل بالاتر بود ولی به لحاظ واریانس زیاد یافته ها در گروه مطالعه، اختلاف میانگین تفاوت قابل توجه آماری نداشت. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که افزایش سطح هموسیستئین، صرف نظر از سایر ریسک فاکتورها، یک عامل خطر جهت ابتلا به بیماری عروق کرونر در افراد کمتر از 50 سال است. بالا بودن سطح هموسیستئین در گروه های مورد نسبت به شاهد پس از یکسان سازی بر اساس جنس اگر چه به لحاظ آماری قابل توجه نمی باشد ولی بر اساس مطالعات انجام شده دارای اهمیت بالینی بوده و نشان دهنده خطر بیشتر جهت ابتلا به بیماری های ایسکمیک قلبی می باشد. پیشنهاد می گردد سطح هموسیستئین در همه بیماران با سن کمتر از 50 سال و بدون ریسک فاکتور اصلی اندازه گیری شود.